พิมพ์อู่ทองนั่งฐานเตี้ย ซุ้มเปลวเพลิง กรุวัดมเหยงคณ์ อยุธยา เนื้อชินแก่ตะกั่ว

.. วัดมเหยงคณ์ เป็นวัดสำคัญในกลุ่มโบราณสถานทางตะวันออกของเกาะเมืองเก่า ปัจจุบันเป็นวัดร้างอยู่ในท้องที่
ตำบลหันตรา อำเภอพระนครศรีอยุธยา สร้างในสมัยสมเด็จฯพระบรมราชาธิราชที่ ๒ (เจ้าสามพระยา) เมื่อ พ.ศ.๑๙๘๑
.. สถาปัตยกรรมเป็นแบบลังกา คือ เจดีย์ประธานทรงระฆัง บนฐานมีช้างล้อมรอบ เจดีย์รายก็เป็นทรงระฆัง วัดนี้ได้รับการปฏิสังขรณ์ครั้งแรกในสมัยพระเจ้าอยู่หัวท้ายสระ พ.ศ.๒๒๕๒ ระหว่างนั้นทรงโปรดเกล้าฯให้สร้างพระตำหนักขึ้นนอกกำแพงวัด เพื่อประทับทอดพระเนตรการปฏิสังขรณ์ ซึ่งกินเวลานานถึงสามปีเศษ เมื่อเสร็จสมบูรณ์แล้วโปรดเกล้าฯ ให้มีการเฉลิมฉลอง เป็นการใหญ่ถึงเจ็ดวัน
.. ตามพงศาวดารกล่าวถึงวัดนี้ไว้ว่า เมื่อครั้งเสียกรุงศรีอยุธยาเมื่อ พ.ศ.๒๑๑๒ พระเจ้ากรุงหงสาวดีได้ตั้งทัพหลวงบัญชาการอยู่ ณ.วัดมหเหยงคญ์แห่งนี้ ระยะเวลาปิดล้อมกรุงศรีอยุธยานานถึงเก้าเดือน
.. เท่าที่พบพระกรุวัดมเหยงคณ์นี้ จะเป็นศิลปะอู่ทอง มีทั้งปางประทับนั่ง และ ประทับยืน จะเป็นเนื้อชินเงิน คล้ายกับพระกรุเมืองกรุงเก่าหลายๆกรุ เช่น กรุวัดราชบูรณะ เป็นต้น แต่ก็พบมีเป็นเนื้อชินแก่ตะกั่วบ้าง แต่น้อยองค์

.. องค์นี้พิมพ์อู่ทองนั่งฐานเตี้ย มีผ้าทิพย์ ประภามณฑลเปลวเพลิง(มีทั้งแบบฉลุและตัน) เนื้อชินแก่ตะกั่ว (ฐานกว้างสุด 2.7 ซม. สูงถึงยอด 4 ซม.) ศิลปะอยุธยาปลายๆต่อรัตนโกสินทร์ตอนต้นๆ อายุราวๆ ๒-๓๐๐ ปีครับ .. ในกรุเดิมส่วนมากจะมีปิดทอง ทาชาดมาครับ .. องค์นี้ไม่ได้ปิดทองมาเดิมๆ ผิวเดิมมีพรายปรอทขาวซีดๆเหลือเล็กน้อย มีไขและสนิมแดงธรรมชาติผุดจากเนื้อให้ส่อง เก่าได้อายุ องค์พระสมบูรณ์ ไม่หัก ไม่ซ่อม เนื้อชินแก่ตะกั่วเป็นธรรมชาติมาตรฐานครับ สนิมแดงเริ่มขึ้นเรื่อๆ .. องค์บาง กำลังน่าห้อยบูชา พระเก่าแต่ราคายังเบากว่าพระใหม่ๆบางสำนักครับ สำหรับนักอนุรักษ์ของเก่าของโบราณ (เลี่ยมกันน้ำใสๆไว้แล้วครับ)