เหรียญเม็ดแตง หลวงพ่ออรัญฯ ออกวัดบ้านโนน ปี 2515

++ประวัติพอสังเขป++

ท่านเจ้าคุณพระอรัญประเทศคณาจารย์ (ลี อินฺทโชโต)

อดีตเจ้าอาวาสวัดหลวงอรัญญ์

และเจ้าคณะอำเภออรัญประเทศ เกิดวันที่ ๑๐ พฤศจิกายน ๒๔๓๘

มีภูมิลำเนาอยู่ที่หมู่บ้านโนนสาวเอ้ ตำบลผ่านศึก อำเภออรัญประเทศ

จังหวัดสระแก้ว

เกิดในตระกูลชาวนา ตอนกลางรัชกาลที่ ๕

นามเดิม ลี จันทร์ชู เป็นบุตรคนโตของ นายอ่าง นาผุย จันทร์ชู

เมื่อ พ.ศ. ๒๔๕๒ บรรพชาเป็นสามเณร ณ วัดโคกสะแบง อำเภออรัญประเทศ

และอุปสมบทเป็นพระภิกษุ เมื่อวันที่ ๑๑ กรกฎาคม ๒๔๕๘ ฉายา อิน.ทโชโต

ปี พ.ศ.๒๔๕๙ ชาวบ้านโนนสาวเอ้นิมนต์ท่านไปอยู่วัดโนนสาวเอ้ ซึ่งสร้างขึ้นใหม่

โดยเป็นพระลูกวัด พ.ศ. ๒๔๖๖ ศึกษาพระปริยัติธรรม ณ วัดท่าพานิชย์

จังหวัดกบินทร์บุรี

ท่านเจ้าคุณพระอรัญประเทศคณาจารย์ (ลี อินฺทโชโต)

ได้รับแต่งตั้งเป็นเจ้าอาวาสวัดบ้านโนนสาวเอ้ พ.ศ. ๒๔๖๘

พ.ศ. ๒๔๗๐ ได้รับแต่งตั้งเป็นเจ้าคณะตำบลคลองน้ำใส

พ.ศ. ๒๔๗๔ เป็นเจ้าอาวาสวัดหลวงอรัญญ์

ได้รับการแต่งตั้งให้เป็นผู้รักษาการแทนเจ้าคณะอำเภออรัญประเทศ

พ.ศ. ๒๔๗๕ ได้รับการแต่งตั้งเป็นพระครูเจ้าคณะอำเภออรัญประเทศ

พ.ศ. ๒๔๗๘ ได้รับพระราชทานสมณศักดิ์ เป็นพระครูอรัญประเทศคณาจารย์

(พระครูสัญญาบัตรชั้นโท)

พ.ศ. ๒๔๙๐ ได้เลื่อนฐานะขึ้นเป็นพระครูชั้นเอก

พ.ศ. ๒๕๐๒ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดช

ได้พระราชทานสมณศักดิ์“พระอรัญญ์ประเทศคณาจารย์

พระราชาคณะชั้นสามัญ

อันเป็นเครื่องเชิดชูเกียรติในวงศ์ตระกูล จันทร์ชู

และระหว่างดำรงตำแหน่งเจ้าคณะอำเภอได้บริหารงานของวัด

ให้มีความเจริญก้าวหน้า

ได้ริเริ่มให้มีการสอนนักธรรมและบาลี

ขึ้นที่วัดหลวงอรัญญ์ การสอนพระปริยัติธรรม

ได้ติดต่อพระเปรียญจากกรุงเทพฯมาเป็นครูสอน

วัดหลวงอรัญญ์ เมื่ออดีตมีเนื้อที่คับแคบมากจะก่อสร้างเสนาสนะเพิ่มขึ้นอีกไม่ได้

ทางด้านริมน้ำตลิ่งก็พังลงน้ำไปทุกปี พระภิกษุ สามเณรก็เพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ

แต่การเจรจาขอพื้นที่ดินของวัดเพื่อให้มีขอบเขตขยายเพิ่มขึ้นอีกไม่สำเร็จ

ทำให้พระครูอรัญประเทศคณาจารย์ (ลี อินฺทโชโต) เจ้าอาวาสวัดหลวงอรัญ

และเป็นเจ้าคณะอำเภออรัญประเทศ ในสมัยนั้น จึงหาที่ดินแปลงใหม่เพื่อสร้างวัด

โดยเห็นว่าที่ดินที่เคยเป็นป่าช้าอยู่หลังที่ว่าการอำเภอหลังเก่า

และอยู่ด้านทิศตะวันตกของวัดหลวงอรัญญ์เก่า

ติดลำห้วยพรมโหดเป็นที่รกร้างว่างเปล่า ไม่มีผู้ใดทำประโยชน์

จึงได้ย้ายวัดออกจากที่เดิมมาตั้งที่ใหม่ โดยเริ่มสร้างวัดแห่งใหม่ในปี พ.ศ. ๒๔๗๙

และรื้อกุฏิจากวัดเก่าทยอยมาปลูกสร้างที่บริเวณวัดใหม่

พระเณรก็แยกมาอยู่วัดใหม่บ้างคงอยู่ที่เก่าบ้าง

พ.ศ. ๒๔๙๐ จึงขนย้ายไปยู่วัดใหม่ทั้งหมด

ทางวัดขอความร่วมมือชาวบ้านทำการสร้างศาลาการเปรียญ

โดยรื้อจากวัดเก่ามาปลูกสร้างวัดใหม่ตามรูปแบบเก่า

อาคารเสนานะและสิ่งปลูกสร้าง ประกอบด้วย พระอุโบสถ ๑ หลัง

ซึ่งภายในปูด้วยหินอ่อน และหินขัดอย่างสวยงามได้รับวิสุงคามสีมา

เมื่อวันที่ ๒๖ สิงหาคม ๒๕๐๐ กว้าง ๒๐ เมตร ยาว ๘๐ เมตร

กุฏิพระอยู่อาศัย ๘ หลัง, ศาลาการเปรียญ ๒ หลัง, ศูนย์วิปัสสนากรรมฐาน

กุฏิสำหรับปฏิบัติธรรม ๒๐ หลัง,กำแพงวัด ยาว ๔๘๐ เมตร, ซุ้มประตูวัด ๑ ซุ้ม

ถนนคอนกรีตเสริมเหล็ก กว้าง ๕ เมตร ยาว ๓๕๐ เมตร, โรงครัวอาคารคอนกรีต

ท่านเจ้าคุณพระอรัญประเทศคณาจารย์ (ลี อิน.ทโชโต)

มรณภาพอย่างสงบด้วยโรคชรา ไม่มีอาการเจ็บป่วยด้วยโรคใดมาก่อนทั้งสิ้น

ณ.กุฎิเจ้าอาวาสวัดหลวงอรัญญ์ ในวันที่ ๒๐ มกราคม ๒๕๒๓ ตอนกลางคืน

เวลาประมาณ ๐๓.๐๐ น. รวมอายุ ๘๔ ปี ๒ เดือน ๙ วัน

พระคุณเจ้ามรณภาพแล้วแต่คุณความดีไม่แตกดับ สิ่งที่ทำให้ศิษยานุศิษย์

และผู้ที่เคารพนับถือ มีความรู้สึกที่ยังฝังลึกในใจได้แก่

พระคุณเจ้าเป็นพระภิกษุสงฆ์อันแท้จริง

ยึดมั่นในเพศบรรพชิตตั้งแต่เยาว์จนถึงวาระสุดท้าย

โดยยึดพระธรรมวินัยขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้ามาตลอด

ปราศจากความด่างพร้อยใด ๆ เป็นผู้บริสุทธิ์ยุติธรรม ไม่เลือกที่รักมักที่ชัง

ไม่ว่าจะเป็นฝ่ายสงฆ์ ฝ่ายฆราวาส เชื้อชาติศาสนาใดฐานะอะไร

หลวงพ่อให้เมตตาธรรมตลอดทั่วถึง เป็นผู้สร้างสรรค์ชีวิตและสังคม

จากวัดหลวงเก่า ซึ่งได้ก่อตั้งโรงเรียนขึ้นเป็นครั้งแรก

จนถึงวัดหลวงอรัญญ์วัดใหม่ได้ก่อตั้งโรงเรียนสำหรับเยาวชนในระดับสูงขึ้น

และได้วางรากฐานทางศาสนาจนเป็นปึกแผ่นแน่นหนา ดังปรากฏในปัจจุบัน

และพระคุณเจ้าหลวงพ่อเป็นพระเกจิอาจารย์ที่ได้รับคามเลื่อมใส

ยกย่องเป็นเลื่องลือ เสาะแสวงหาในสิ่งที่หลวงพ่อได้จัดทำปลุกเสกขึ้น

แม้ผู้ที่เคยถูกยาเบื่อ ยาพิษหลวงพ่อ ก็เคยช่วยชีวิตไว้มากมาย