พระซุ้มจิก กรุวัดราชบูรณะ อยุธยา

พระกรุวัดราชบูรณะอยุธยา ส่วนใหญ่เป็นพระเนื้อชินหรือบางทีก็เรียกชินปรอท ออกสีขาววาววับเป็นประกายเหมือนของใหม่ แต่จริงๆ แล้วเสื่อมสภาพ หรือ "หมดยาง" พระเครื่องประมาณแสนองค์จึงน่าจะมีเหลือไว้ไม่เกิน 20-30 เปอร์เซ็นต์ เพราะส่วนใหญ่ชินหมดยางกรอบและพุพัง นอกจากนี้เจ้าหน้าที่กรมศิลปากรไม่ทราบว่านำออกมาขายจำนวนเท่าใด ที่จัดว่าอยู่ในสภาพดีนั้นส่องด้วยกล้องจะพบสนิมขุมและรอยร้าวคล้ายใยแมงมุม ภายใต้ไขขาวและบางองค์มีสนิมแดงปะปราย แต่จำนวนนมากหลายแบบพิมพ์ผูกร่อนหมดสภาพและถ้าเชื่อตามพงศาวดารตอนนี้ พระเนื้อชินทั้งหลายก็มีอายุ 582 ปี ล่วงมาแล้ว พระปรางค์ใหญ่ วัดราชบูรณะ อยุธยา เป็นสถาปัตยกรรมวิวัฒน์จากพระปรางค์ขอม พงศาวดารกรุงศรีอยุธยากล่าวว่า เจ้าสามพญาเป็นผู้สร้างหรือสถาปนาเมื่อปี พ.ศ. 1967 เพื่ออุทิศเป็นส่วนบุญส่วนกุศลให้กับพระเชษฐาธิราช คือ เจ้าอ้าย และ เจ้ายี่ ซึ่งกระทำยุทธหัตถีแย่งชิงราชสมบัติกันจนขาดคอช้างสวรรคตทั้งสองพระองค์ ถ้าพระเนื้อชินจำนวนหลายหมื่อองค์ดังกล่าว รวมทั้งพระนาคปรกอีกหลายแบบหลายพิมพ์ ซึ่งพระเนื้อชินเงินนั้นเป็นพระอุทเทสิกะเจดีย์ที่เจ้าสามพญาทางสร้างจริง ก็หมายความว่าพระกรุนี้เป็นพระสกลกษัตริย์มีค่าควรแก่การศึกษาและสะสมเป็นเกียรติยศและศักดิ์ศรีของวงศ์ตระกูล นักพุทธศิลป์นิยมส่วนใหญ่ก็ไม่เกี่ยงเรื่องราคาหากไม่สูงเกินไป เพราะคุณค่าของพระกรุเก่ามิได้อยู่แค่พุทธศิลป์ ประวัติศาสตร์โบราณคดีที่แฝงอยู่แต่เพียงเท่านั้น แต่ยังอยู่ที่ความเก่าแก่นี่แหละ พระกรุนี้เป็นที่รู้จักกันอย่างแพร่หลายเนื่องจากเมื่อปี พ.ศ. 2500 มีผู้พบพบพระเนื้อชินเงินบางองค์มีคราบไขขาวขึ้นกรุพระปรางค์ใหญ่วัดราชบูรณะอยุธยา กว่าแสนองค์ขึ้นไปเหตุที่เจ้าหน้าที่กรมศิลปากรต้องขุดเจาะอย่างเป็นทางการนั้น เป็นเพราะมีผู้แจ้งให้จับคนวิกลจริตได้นำเอาพระขรรค์ทองคำ ไปรำฟ้อนอยู่ในที่สาธารณะ เมื่อนำมาสอบสวนได้ ความว่าไปได้พระขรรค์ดังกล่าวจากการขุดเจาะหาสมบัติในกรุพระปรางค์ใหญ่หลายครั้ง พระเนื้อชินยอดนิยมของกรุวัดราชบูรณะที่ขึ้นกรุมาในคราวเปิดกรุ มีหลายพิมพ์ พิมพ์ซุ้มจิก ก็ถือว่าเป็นพิมพ์ที่รู้จักกันแพร่หลาย องค์นี้สภาพสวยสมบูรณ์